3. gün

Kafamda anlamsız düşünceler, bacaklarımda karıncalanmalar, ellerimde uyuşma.
Gözlerim kararıyor ve gözüm açık halüsinasyonlar görmeye başlıyorum.
Arada bir ışıklı bir kelebek "Möüü" diyerek görüş alanımın dışına yakın bir yerlerden geçip yok oluyor.
Arka tekerlekten gelen bir tıkırtıya dönüp bakıyorum ama altımda bisiklet olmadığını farkediyorum.
Elimi her başıma götürdüğümde kafamda kask olmadığını farkedip panikliyorum.

Lastik mi inik?
Hangi vitesteyim?
Yokuş?
Ne yokuşu?
İniş bu..!
Sonsuz bir inişteyim ve sürekli hızım artıyor.
Frenlerim çalışıyor mu diye bakmaya korkuyorum ve hızımın artmasına engel olamıyorum.

Birden kafamı kaldırıp, rüyadan uyanmış gibi şaşkın şaşkın etrafıma bakıyorum.
Az önce tekerleklerinin yoldan ayrıldığını hissettiğim bisiklet yok altımda.
Oysa E.T. deki gibi havalanmıştım az önce…!

Nereden çıktı bu baş ağrısı?
Benim başım hiç ağrımaz ki!
Omuzlarımın üzerinde bir baş olduğunu bile unuturum çoğu zaman.
Şimdi ise kocaman bir kütle var orada ve taşımak gittikçe zorlaşıyor.
Üstelik içinde her ne varsa artık dışarı çıkmaya niyetli gibi.
Sığmıyor ve dışa doğru bir basınçla sızım sızım sızlatıyor kafatasımı.

…

Bugün, bisikletsiz geçen 3. gün.