İncir zamanı..

11 Ağustos 2015

Salı

İncir mevsimi geldi.

Ağacından incir yemek için en uygun zaman.

İhsan'la buluşup, Yalıçiftlik'te daha önce de incirlerini yediğimiz ağacı ziyaret edeceğiz.

Buluşma yerine giderken Olgun'a uğruyorum, onun ofis kedisini sevmek için.

Bütün gün Olgun'un peşinde dolanıyormuş, ona Ofisket adını taktım.

Ofisket ve Olgun'u başbaşa bırakıp,

Buluşma yerinde İhsan'ı beklemeye başladım.

Bu, çok saygıdeğer vatandaşımız, park yerinden çıkarken arabaki çöplerini atıyor.

"Beyefendi, çöpünüzü düşürdünüz." diyorum sağdaki penceresini kapatmaya çalışırken.

Kafasını çevirip, trafiğe karışmak için yolun açılmasını beklerken fotoğrafını çekiyorum.

"Fotoğraf için teşekkürler." derken bana bakıp pis pis sırıtıyor.

Böylesine çiğ ve saygısız bir insan olduğu için onun adına üzülüyorum.

İhsancım geldi bile.

Bisikletleri bağlayıp yola çıkıyoruz.

Yalı'da bisikletlerimizi çözüp, özgür bırakıyoruz.

Bisikletlerimizin özgürlüğüyle kendi özgürlüğümüzü birleştirip Çiftlik'e doğru pedallıyoruz.

İşte bizim incir ağacımız.

İhsan, ilk inciri bana veriyor, "Bak bu senin kısmetin." diye.

Daha önce demiş miydim? Kıyak adamdır bizim Delta.

Yerim ben o inciri.

Ben 10-15 tane incir tüketirken, İhsan benim yediğimin en az 2 mislini indirdi mideye.

Bir yandan da telefonları cevaplamaya çalışıyor.

Adamı bi rahat bırakmıyorlar yahu.

Taş Masalı Kahve'de soda molası.

Bak işte yine telefon..

Sevgili Taş Masa'mız.

Çiftlik molasından sonra orman yoluna dalıyoruz.

Bu yoldaki birkaç evden biri.

Günün son ışıkları gölgelerimizi uzatıyor.

Üzüm kaktüsü.

Hem de ne üzüm.

İncirlerle doldurduğumuz midemize 3-5 üzüm tanesi ilave edip yola devam ediyoruz.

İşte hedef noktamız Çamaşırhane.

Burada küçük bir su içme molası.

İncirli tur iyi geldi bize.

Ben böyle oldum..

Delta' da böyle..

İyiyiz yani..

Oldukça hızlı bir dönüş..

Yalı'da arabamıza ulaşıyoruz.

Özlemişim pedallamayı.

Kalan suyu son damlasına kadar hakettin be Delta.

Çok şahaneyiz biz.

Hadi byeeee...

...

..

.