Ben giderim o gider...

21 Aralık 2014

Pazar

Dünkü 100 km lik Milas turundan sonra bugün biraz geç kalkmak iyi geldi.

Uykumu aldım, kahvaltımı yaptım, şimdi spor zamanı.

BBK, pazar turu için Denizciler Kafe'den 9.00 da yola çıktı.

Saat 10.00 da da Kızılağaç Mangalcı'dan Çamlık Köyü'ne doğru hareket edecekler.

Ben, saat 10.15 de evden çıkıyorum.

Dünkü turdan biraz yorgun olsam da BBK'nın yavaş temposu ile pedallamak istemiyorum.

Onları bir yerlerde yakalarım nasılsa.

Mangalcı'ya vardığımda İhsan'ı geri dönerken buluyorum.

Evde bir iş çıkmış, gidip dönecek.

Bu arkadaş, "İlk kez bisiklet turuna katılıyorum, yokuşlar başlayınca yapamıyacağımı anladım, geri döndüm." diyor.

Dedim ki; "Buradan Yalı Kafe'ye hiç yokuş yok hatta hep iniş. Tam sana göre yani. Oraya git ve bizi orada bekle."

Bu fikri beğendi pembe başlıklı kız.

Taş ocağından, çam kokusunu içime sindire sindire pedalladım.

Orta sarnıça vardım bile.

Ortada kimse görünmüyor.

Benden 1 saat 15 dk öndeler, normal bu.

Kocasarnıç'ta da kimse yok.

Bir arkadaş daha gördüm geri dönen.

Aniden karşıma çıktığı için fotoğraflayamadım onu.

Gurubun soncularını Çamlık köyü girişinde yakalıyorum.

Diğerleri de gelip mola vermişler burada.

Çaylar börekler gırla gidiyor.

Ben de bu molayı değerlendirmek için hayvanata karıştım.

Beyaz devenin yavrusu büyümüş ve renk değiştirmiş.

Anası biraz kirlenmiş olsa da hala beyaz bir deve.

Yavru ise hala yavru.

Hayvanat kısmında tavus kuşu, keklik ve tavuk bir arada.

Bu da onların evi.

Mesut ve Ayçe' de geldiler kırmızı arabaları ile.

Park yerini işgal etmişiz velespitlerimizle.

Uzun moladan sıkıldım, "Haydi gidelim" diye tutturdum.

Bu BBK takımı çok yavaş yahu.

"Beni seven arkamdan gelsin."

Çok şükür hala sevenim var.

Huysuzum, densizim, ağzımdan çıkanı kulağım duymaz ama yine de beni hala sevenler var.

Çiçek.

Çiçekli bisiklet.

Bisikletli çiçek.

Ağır abiler.

Takıl peşlerine NeO.

Önümüzde güzel bir yokuş var.

Yola dökülen mıcır bir hayli basılmış gelip giden arabalarla.

Artık asfalt kıvamında.

Eller havaya gençler.

Çok manalı.

İnişin sonunda eski sarnıç.

Burada da gelenlerin bir kısmı toplanıyorlar.

Canım pisletim BeBeK.

Bu kadar toplanma yeter.

BBK takımı Etrim yokuşu tarafındaki kahvede toplanacaklar.

Gurubun tamamı gelene kadar, Mumcular'a kadar gidip geliriz "Var mı gelen?"

2 cengaver çıktı benimle pedallayan.

Okaliptus ağaçlı kahvenin önünden.

3 kişi tempolu bir sürüşle Mumculara doğru pedalladık.

Bu arkadaşlar benden bir hayli genç ve sağlam bisikletçiler.

Onlara ayak uydurmakta zorlandım doğrusu.

Peşimizden gelen Recep'le birlikte geri dönüşe geçtik.

Etrim yokuşunu bitirmeden BBK'yı yakalamamız lazım.

Etrim'deki mola yerinde yoklar.

Demek ki yokuşa sarmışlar.

Yokuş başlamadan mataralarımızı bu pınardan dolduruyoruz.

Uzakta görünen çıkışta hala bir-iki bisikletçi görüyoruz.

"Haydi yakalayalım onları." deyip basıyoruz pedallara.

Yokuşun en dik yerine son gelenlerle birlikte varıyoruz ve biraz daha çıkışa pedallıyoruz.

İnişin başladığı yerde yeniden toplanıyoruz.

Herkes toplanana kadar, kimisi bisikletinden inmeden beklerken,

Her bisikletçinin bisikleti ile bekleme duruşlarına gözüm takılıyor.

Tuhaf duruyoruz.

Sağda solda toprak yollara dalıyorum kalanları beklerken.

İşte buraya zor çıkarsın NeO.

Bu sefer Taş Masalı Kahve'de mola vermiyoruz.

Hayret!

İstikamet Yalı Kafe.

Toplu başlayan inişte.

Yavaş yavaş kopmalar oluyor.

Kimileri de kanka sürüşünde.

Küçük guruplaşmalar.

Gittikçe hızlanmalar.

Sakin sürenler.

Sona kalanlarla..

Gurubun tamamı yolda..

Yalı kafede son mola.

Burada da yemeler içmeler.

Sadece iyi bakım isteyen cefakar bisikletlerimiz..

Bizi bekleyip duru.

Sohbetler..

Gezi kritikleri ve yeniden buluşma için planlar yapıldı.

Evlere dönme zamanı da geldi artık.

Bu son bulut da yağmur bırakmazsa..

Evlerimize kuru olarak..

Ya da sadece terden ıslanmış olarak varabileceğiz.

Bodrum yine bıraktığımız yerde duruyor.

Günün rotası.

…

..

.