Herşey ne güzel başlamıştı...

27 Nisan 2013

Herşey ne güzel başlamıştı.

Kötü mü bitti?

Hayır.

En azından benim için "Hayır." .

Kerim, "Gelemem belki." dedi,  geldi.

Ben, "İşim çıktı, gelemem belki." dedim  gittim.

Yüksel, "Kimse gelmezse de ben gelirim, 5 dk geçe de yola çıkarım." demişti, 

o da 15 geçe geldi ama geldi. (Aslından daha önce gelmiş ama yanlış yerde beklemiş.)

Yola çıktık. 

12.20 de çıktık ama çıktık.

Herkes yan çizmeye hazırdı.

"56 km" gezisi geçen hafta gerçekleşememişti ama bu hafta gerçekleşti.

Hem de her türlü olumsuz gelişmeye rağmen.

Nedense benim için bu gezi öne çıkmıştı.

Nedense ben bu parkuru pek önemsemiştim.

Zor gibi gelmişti.

En azından diğer gezilerden daha zor bir parkurdu.

Aramıza yakın zamanda katılan Melahat bile gelmişti, 

gezinin zorlu olacağının bilgisini kaçırmış bir şekilde.

Onu yanlız bıraktık, Yalıçiftlik'te Özge'nin çayını bizsiz içecekti.

Melahat'ten ayrıldık ve Çamlık yoluna giridk.

Çilek sapağına kadar durmadık.

Yüksel' de geldi.

Hadi artık, burada  bir fotoğraf çekelim diye durduk.

Bu takım bu yola çok uygun.

Anlaştık ve yola uyduk.

Arada böyle kareleri doldurmak için durduk.

Bir de böyle kareleri.

Çamlık'ta mola.

Çay eşliğinde küçük tıkınmalar ve ardından kahve insanlarıyla küçük sohbetler yaptık.

Yola tekrar koyulduk. Ben, bu beyaz deveyi görünce arkadaşlarımla aramın açılmasını umursamadım.

Onunla aynı karede olmak ne güzel.

Ardından keçiler çıktı karşıma.

 Bu yaylaların güzellikleri.

Yüksel.

Bu geziler benim hayat akışımdaki kaçış noktalarım ama yine de gelen telefonlara cevap vermeye çalışıyorum.Bu, benim zayıf noktam.

İşte bu fotoğrafı çektikten sonra bir telefon geldi.

Bu telefon konuşmasından sonra bütün konsantrasyonum kayboldu.

Önümdeki bu bozuk yol uzun bir süre çıkış olarak devam etti.

Günün en sıcak zamanında zorlu bir çıkış oldu bu.

Aynı bozuk yol, 

aslında yeniden düzenlenmiş ve genişletilmiş ama tamamlanmamış bu stabilize yol, 

2 km sonra inişe döndü.

"Yaşasın iniş" diyerek, neşe içinde hızımın artmasına izin verdim.

İşte tehlike burada karşıma çıktı ve ben bunu es geçtim.

Onca tecrübeme rağmen, stabilize yeni yoldaki tehlikeleri umursamadım ve hızla inişe geçtim.

Yeni açılan bu yollar üzerinden geçen yol yapım araçları, 

paletlerinin yol açtığı küçük aralıklı kasis tırtıkları meydana getirir.

En azından ben bunu böyle adlandırıyorum.

Bu tırtıklar, her türlü taşıtın ön tekerleklerini şöyle bir çırpar.

Yüksek hızlarda nasıl çıptığına ise ben kötü bir anı ile şahit oldum.

Hafif bir viraja başlarken ve ben çok hızlı iken böyle bir tırtıklı bölüme girdim ve ....!

Gerisini anlatmaya dilim varmıyor ama ön tekerleğin hakimiyetini kaybetmek bana pahalıya maloldu.

Yerde, taklalar atarken buldum kendimi.

Kötü bir tecrübe.

Sanki, ön frene elim çarptı ve bir an ön teker kilitlenmiş gibi ben o hızla bu berbat yolla kucaklaştım.

Çok ucuz atlattığımı söyleyerek bu sohbetimi bitiriyorum.

Yeniden yazmaya gücüm olunca bir iki cümle daha kurarım belki.

-----------------------_---------------------

İşte, benimle kucaklaşıp, daha yakın bir ilişkiye geçmek isteyen yol müsvettesi.

Çamlık ve Pınarlıbelen arasındaki, yapımını tamamlamak için 2 yıl geçmesi gereken yol.

Fotoğrafa tıklayarak düşme noktasının nerede olduğunu görebilirsiniz.

28 Nisan 2013

Birkaç yara bere, sol dizde şişme, bir araba sopa yemiş hissi ile geçiyor günüm.

Bu kötü tecrübeyi yaşamasaydım bugün denizle kucaklaşacaktık yine.

Tam da yaz gelmişken iyi olmadı bu.

Evet yaz geldi resmen.

Güneş bugün bir başka ısıttı Bodrum'u.

Birçok insan için deniz mevsiminin başlangıcı oldu bugün.

Neyse, kendi düşen ağlamaz derler.

Birkaç güne toparlarım kendimi.

En büyük tesellim, arkadaşımın bisikleti çizik bile almadan kurtuldu bu kazadan.

Çantamdaki telefonumun bile camı patlamışken bu nasıl oldu anlamadım doğrusu.

Yol benimle kucaklaşmak istemiş besbelli.

Bir başka teselli de, sadece kucaklaştık, öpüşme yok. :)

Bu yüzden hala yakışıklıyım.. ;)